Αν σου αρέσουν οι ψαρομεζέδες, αν αγαπάς τα μαλάκια -ναι, αυτά τα οστρακοειδή που πρέπει να σιγουρέψεις ότι κουνιούνται πριν καταλήξουν στο στομάχι σου- αν το τρίπτυχο καλαμαράκι-χταπόδι-γαρίδες δεν καλύπτει πια τους γευστικούς σου κάλυκες (ιδιαίτερα αν συνοδεύονται από τηγάνι ή άφθονο λαδολέμονο), αν θες να δεις μέχρι πού μπορεί να φτάσει μια «δημιουργική» κουζίνα για να επιβεβαιώσει τον τίτλο της, τότε μπορείς να ρίξεις μια ματιά στο παρακάτω κείμενο και μια δεύτερη στις φωτογραφίες που το συνοδεύουν.
Τέτοιας ομορφιάς ήταν τα πιάτα που έφτασαν στο τραπέζι μας, εκείνο το κυριακάτικο μεσημέρι που περάσαμε για πρώτη φορά το κατώφλι του «Αιόλου 68», που πρώτη φορά παραβίασα το savoir vivre και απαθανάτισα σχεδόν όλους τους μεζέδες που παρήγγειλε η παρέα, ξέροντας ότι θα χρειαζόμουν αποδεικτικά στοιχεία όταν θα έπρεπε να μιλήσω γι’ αυτά.
Στο αίθριο της παλιάς στοάς «Πάππου» – που δεν την πιάνει το μάτι σου περνώντας την Αιόλου – οι τρεις φίλοι έστησαν το στέκι τους για να κάνουν το κέφι τους – καλύπτοντας ωστόσο το ψαροφαγικό κενό που υπήρχε στην περιοχή.
Παστουρμάς θαλάσσης, αχινοσαλάτα, τατάκι μοσχαριού και τόνου, φίνα φάβα και ταραμοσαλάτα, φούσκες και κυδώνια, γαριδάκι συμιακό, χέλι καπνιστό με σος γουασάμπι, πατατούλες τηγανητές χειροποίητες, συκώτι μοσχαρίσιο με γαρίδες και σπανάκι, μύδια με σαλτσίτσια και φαρφαλίνες, μπουγιαμπέσα, μπραντάδα Σαντορίνης και μια σειρά από γευστικά ακόμα πιάτα, συνοδευόμενα από καλοδιαλεγμένες ελληνικές ετικέτες, θα σου κλέψουν την καρδιά και θα σε φέρουν σε μια ευθεία από το καλοκαίρι.
Στα συν; Αν και το εστιατόριο δεν έχει κλείσει ακόμα μήνα ανοιχτό, ωστόσο το service «ρολάρει», όλα τα παιδιά είναι ευγενικά, εξυπηρετικά και «διαβασμένα» ακολουθώντας το ύφος των φιλικών ιδιοκτητών, που γρήγορα σε κάνουν να νιώσεις μέλος της παρέας τους.
Extra tip; Προσωπική μου άποψη, να πας με μεγάλη παρέα, ώστε να παραγγείλετε όσους περισσότερους μεζέδες μπορείτε και να τους δοκιμάσετε!
Πηγή : www.reniagoes.com Renia Tsitsimpikou