Έχει θαλασσινά κλασικά και απρόσμενα και, χωμένο ανάμεσα στα κτίρια του κέντρου, στήνει λευκά μεταλλικά τραπέζια σε ένα αστικό ξέφωτο ανάμεσα σε δύο στοές και θυμίζει γωνιά σε κάποιο κυκλαδονήσι.
Είναι πολύ όμορφο και μέσα το «Αιόλου 68» που έφτιαξαν ο Βασίλης Ακρίβος από το «Ψάριστον», ο Άγγελος Φραντζής του «Bar.B.Q.» και ο οινολόγος Γιώργος Ταρνάρης, σε ένα σημείο του κέντρου –Στοά Πάππου από τη μία, Στοά Δημητρακοπούλου από την άλλη– που ήταν κάποτε βασίλειο των αθηναϊκών τυπογραφείων. Με τις καλαμωτές «κηλίδες», τις μοντέρνες ψαροσυνθέσεις και τα χτιστά καναπεδάκια του σε βάζει στιλιστικά σε νεο-κυκλαδίτικο mode. Έξω όμως είναι άλλη φάση. Ανάμεσα σε κτίρια γραφείων, μπαλκόνια, ρολά καταστημάτων και σιδερένιες σχάρες, τραπέζια και καρέκλες σε λευκό και γαλάζιο στήνονται δίπλα σε έναν ασβεστωμένο τοίχο και σε τρεις συκιές που έχουν γειτονέψει τόσο ώστε να μπλέξουν κλαδιά και κορμούς. Και το κάνουν να μοιάζει με αυτοφυές… νησί που καβάτζωσε μια γωνιά στα σπλάχνα της πόλης.
Πάει πολύς καιρός από τότε που όσοι δούλευαν στα τσιγκογραφεία, τα τυπογραφεία και τα πρακτορεία Τύπου έπιναν τα ούζα τους στους καφενέδες και στα κυλικεία, συζητώντας τα νέα της ημέρας που τα μάθαιναν από πρώτο χέρι. Ούζα και τσίπουρα έχουν εξελιχτεί και βρίσκουν για ταίρι θαλασσινούς μεζέδες, κλασικούς και… νεο-εποχικούς σε μεγάλη γκάμα. Και όστρακα παίζουν στη μοντέρνα ψαροταβέρνα της Αιόλου, και λακέρδες, και ψιλό ψαράκι ή γλυκοφάγωτο συμιακό γαριδάκι. Όμως είναι και τα «άλλα», τα δικά τους, όπως οι φέτες καπνιστού βουτυρόψαρου πάνω σε στρώσεις κόκκινου ξινολάχανου, που τους πάει πολύ, τα ψωμάκια ατμού που γίνονται σάντουιτς με καπνιστό χέλι και ωραία καυτερή αίσθηση (αν και για εμένα είναι κάπως υπερβολικό το τόσο φρέσκο κρεμμυδάκι), οι γαρίδες με σάλτσα κίμτσι και μαυροσούσαμο, η σαντορινιά μπραντάδα κι ένα κατσαρολάκι με αβγά scrambled κεντημένα με φετούλες αβγοτάραχο, που έχουν παρέα τους φρυγανισμένο ψωμί – πολύ νόστιμη ιδέα.
Και αν θέλετε κάτι από το μιξάζ θαλασσινού και κρεατικού στοιχείου, αγγλιστί surf & turf, που δηλώνει και αυτό «παρών» στο μενού, μπορείτε να δοκιμάσετε τις ιδιαίτερες –στεριά και θάλασσα– σωστά βρασμένες φαρφαλίνες με λουκάνικο salciccia, μύδια και πετροσωλήνες. Μια που υπάρχει και οινολόγος στο team των ιδιοκτητών, το κρασί τυγχάνει της ανάλογης προσοχής. Οι επιλογές σε ετικέτες από τον ελληνικό αμπελώνα, προφανώς με τα φώτα να πέφτουν στα λευκά, ξεπερνούν τις σαράντα, που για μια μοντέρνα ταβέρνα μόνο λίγες δεν είναι – και πρόκειται να προστεθούν και άλλες. Όσο για τα γλυκά της Δέσποινας Ζαρίκου, όπως ο νωπός χαλβάς με γάλα και αβγά, τα τρουφάκια, η αρωματική, σφιχτούτσικη πορτοκαλόπιτα και το σεμιφρέντο λεβάντας με βύσσινο γράφουν ωραίο φινάλε. Στα συν προφανώς το ότι τα κερνάνε…
Πηγή : www.athinorama.gr